Onmiddelijk dacht ik: 'Ohnee, weer tijd steken in iets dat achteraf weer een plaatsje krijgt op de zolder of, in het slechtste geval, dat in de vuilbak zou belanden. Daar wou ik mijn tijd dus absoluut NIET insteken, tussen al de andere taken door. Toch wou ik de opdracht wel goed doen, dus de enige oplossing was iets te maken waaraan ik wel iets had. Toevallig had ik nog de lege doos van mijn inktpatroon voor de printer staan. Die nodigde me reeds bij de eerste blik uit om hem om te toveren tot een kamishibai. Dat zag ik wél zitten, want dat was iets wat ik altijd al eens heb willen maken, maar waarvoor ik nog nooit tijd had gehad. Ik begon bijgevolg, na een lang (en vroeg) dagje werken, met volle moed aan het 'creëren' van mijn muzo-box en na een paar uurtjes was ik best tevreden.
De muzo-box-uitleg:
Aangezien ik me nog weinig of niets kan herinneren van het muzische gebeuren in de kleuterschool, begin ik met het schetsen van mijn muzische leerlijn in de lagere school.
Net zoals de meesten uit onze opleiding, was ook ik één van de leerlingen die een beeldles in de lagere school omschrijft als 'de juf toont een voorbeeld en, al dan niet via een stappenplan, maken de leerlingen dit na. Ik had hier toen eigenlijk absoluut geen problemen mee, want eigenlijk leverde ik altijd wel vrij goed na-aap resultaten. Mijn punten waren goed, dus de juf en mijn ouders (en dus ik ook) waren tevreden. Thuis liet ik mijn muzische brein dan af en toe wel eens de vrije loop en ook dat vond ik heel fijn. Ik heb altijd heel graag 'geknutseld' of getekend, maar in zingen en toneel spelen had ik minder interesse. Dit in tegenstelling tot mijn vriendinnen, die allemaal zang- en dramalessen aan de academie volgden. Soms was ik hier stiekem een beetje jaloers op. Ik wou dit ook zo graag kunnen.. Maar ik besefte toen wel al dat ieder zijn talenten had en ik legde mij er toen maar gewoon bij neer dat het ook heel fijn was om van andermans talenten te genieten ipv. het zelf te proberen.
In het middelbaar heb ik nog 3 jaar Plastische opvoeding gekregen. In deze lessen ging het er al veel creatiever aan toe. De leerkracht legde heel duidelijk uit wat we moesten doen, en ze gaf slecht af en toe een voorbeeld. Wanneer ze zag dat iets niet lukte, dan durfde ze ons wel te helpen. Ik heb de indruk dat in het middelbaar de nadruk meer lag op het kennismaken met en het uitvoeren van verschillende beeldende technieken, dan op het tot uiting komen van je creativiteit. Maar vanaf het 4e middelbaar stond er geen plastische opvoeding meer op het menu en stond 'mijn creatieve brein' voor heel even op pauze.
Dan kwam ik aan op de hogeschool. Bij de eerste les was de veilige cocoon, die ik altijd rond me had gehad als het op beeldende lessen aankwam, in 1 seconde verdwenen.
"De opdrachten zijn zo vaag", dacht ik, "kan ze het niet beter uitleggen of het eens voordoen?" Maar al snel begreep ik dat het juist zo moest. Ik heb een hele tijd moeten wennen aan dit idee. Maar na een paar opdrachten begon ik in te zien dat het me toch steeds lukte. Eerst heb ik tijd nodig om de opdracht in me op te nemen en erover te kunnen nadenken. Vroeger schoot ik een beetje in paniek als ik niet onmiddellijk op een idee kwam, maar nu weet ik dat ik gewoon tijd nodig heb en dat het idee meestal nog wel (net) op tijd in me naar boven komt.
Maar terug naar de muzo-box nu...
Ik heb ervoor gekozen om via mijn muzo-box weer te geven waar ik nu, aan het einde van de opleiding, sta en wat ik zeker zal meenemen naar de toekomst.
Ik heb van mijn muzo-box een boekentasje gemaakt omdat dit aansluit bij het beroep dat ik hopelijk in de toekomst zal uitoefenen.
Op de rug van mijn boekentasje staan 4 woorden die voor mij het belangrijkste zijn als ik aan 'muzo' denk. Deze zijn: creëren, beleven, genieten en beschouwen. De begrippen zijn moelijk weg te denken uit elk muzisch proces dat je meemaakt in om het even welk deelgebied.
Zoals je kan zien is de overheersende kleur van mijn muzo-box rood. Ik heb voor deze kleur gekozen aangezien dit de kleur is die ik sinds de opleiding altijd zal associëren met mevr. Ivens, en bijgevolg met mevr. Ivens. Mevr. Ivens draagt bijna altijd een rood accent. Als het geen ketting of een riem is, dan is het een bloem in haar haar of een bril.
Op de voorflap van mijn boekentasje kan je lezen: 'Ceci n'est pas une...' . Wanneer je het boekentasje opent, komt het vervolg en daar staat dan: '... boîte'. Deze voor iedereen bekende zin van de kunstwerken van Margritte heb ik op mijn muzo-box geschreven omdat, wanneer je de doos opent, je ziet dat het eigenlijk geen doos maar een kamishibai is. Margritte is een kunstenaar waarvoor ik reeds enige bewondering had voor de opleiding, en gedurende de opleiding is dit gevoel zeker en vast verstrekt, vandaar de link.
Mijn 'doos' is dus geopend en dan kan je zien dat het een kamishibai is. Voor diegenen die dit niet kennen: een kamishibai is een klein vertel-theatertje. (Voor meer info: neem een kijkje op deze site.)Ikzelf lees heel graag en ik vind het heel belangrijk kinderen van jongsaf aan kennismaken met boeken en literatuur. Een kamishibai is hiervoor een van de vele manieren.
Maar je kan een kamishibai ook voor andere dingen gebruiken. Bijvoorbeeld om je muzisch groeiproces in voor te stellen. En dat is wat ik geprobeerd heb.
In de kamishibai zitten geen vertelplaten, maar woordplaten. Wanneer je de woordplaten een voor een wegneemt dan heb je het woord kamishibai gevormd. Op de woordplaten staan allerlei woorden waarmee ik heb kennisgemaakt gedurende deze opleiding of die voor mij iets betekend hebben in de opleiding. Alle woorden kan je plaatsen binnen één of meer van de deeldomeinen van muzo.
Vervolgens zie je 'een filmrolletje met foto's van de verschillende opdrachten die ik heb uitgewerkt binnenin de module voor het deeldomein beeld.
Via deze weg wil ik stilstaan bij het feit dat als ik aan 'muzo' denk dat dan beeld voor mij het overheersende deeldomein is. Dit is het domein waarin ik mij het meeste op mijn gemak voel en wat ik het liefste doe. Bij deze 'vertelplaat' wil ik benadrukken dat 'muzo' voor mij niet enkel beeld is, maar dat dit wel het belangrijkste is voor mij.
Binnenin de andere deeldomeinen voel ik me echter nog helemaal niet 'volwassen'. Ik durf eerlijk toegeven dat ik nog heel wat werkpunten heb, en dat kan je zien aangezien de focus in mijn muzo-box op beeld ligt. Dansexpressie doe ik ook heel graag maar dit is slechts weinig aan bod gekomen in de opleiding. Ik heb er nog weinig of geen ervaring mee en daarom vind ik het moeilijk om dit te geven. Hoewel ik in mijn stage reeds enkele muzieklessen gegeven heb ik dit voor mij de hel. Ik heb vroeger nooit muziekschool gevolg en op de middelbare school stelde muzikale opvoeding heel weinig voor. Ik mis dus de basis, de techniek, bij de muzieklessen waardoor ik me heel onzeker voel. Gedurende de opleiding is het muzische binnen het deeldomein muziek echter wel ruimschoots aan bod gekomen en daarin kan ik mijn plan wel trekken. Toch houdt het feit dat ik me heel onzeker voel binnen dit deeldomein, me tegen om volledig te geven en een hele muzische muziekles te maken. Ik probeer hieraan zeker te werken door, in functie van mijn stage, zanglessen te nemen. Mijn doel is om in de toekomst muziekschool te volgen en een instrument aan te leren.
Drama is het deeldomein dat ik het minst graag doe. Bij muziek voel ik me onzeker. Ik weet niet of ik wel kan zingen en of ik goed zing, maar ik doe het wel graag. Bij drama is het anders. Ik weet wel dat ik me kan inleven in een rol, maar ik doe dit niet zo graag. Toch zal ik zeker later mijn best doen om dit deeldomein voldoende aan te bieden aan de kinderen, omdat ik weet dat kinderen dit hele leuk vinden!
Een volgende plaat is de muzo-wordle. Deze heb ik gemaakt met de woorden die het eerste in mij opkwamen op 1 minuut de tijd. Dit zijn de woorden rond muzo die ik zeker onthouden heb of waarmee ik muzo het meeste associeer en die ik dus mee zal nemen naar later toe.
Natuurlijk is muzo het grootste woord in deze Wordle, aangezien hij hierover gaat. Het tweede woord dat er heel hard uitpringt is 'Dworp'. Voor mij is muzo hier begonnen. Ik kan me nog zeer goed de verschillende workshops te Dworp in het begin van de opleiding herinneren en deze zal ik in de loop van mijn verdere weg als juf zeker meenemen. Nu eindeigt de module aan het einde van de opleiding ook in Dworp en dat vind ik heel leuk. Op deze manier word onbewust nogmaals de klemtoon gelegd op de belangrijkheid van Dworp in ons muzische proces. Bovendien kwamen er voro mij muzische herinneringen op toen ik bepaalde lokalen binnenwandelden en was het eigenlijk ook onbewust een heropfrissing van wat we toen allemaal gedaan hebben. Vandaar dat 'Dworp' zeker niet mocht ontbreken in mijn muzo-box.
Zoals je ziet ben ik al enkele centimeters groter geworden als muzische groeier, maar heb ik toch nog veel werk. Maar ik heb nog een hele loopbaan als juf om te experimenteren, te observeren en hieraan te werken en daarvoor ga ik zeker en vast mijn best doen!
Zal ik binnen een paar jaar een nieuwe muzische blog maken om jullie op de hoogte te houden? ;)
