Bij deze post ik het voorlopig laatste bericht op mijn muzische en operamische blog.
Ik begin aan een lange stageperiode in mijn stageschool en vervolgens aan een nog langere stageperiode in het verre Suriname.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor het muzisch snuisteren op mijn blog en ik hoop dat jullie er iets aan gehad hebben!
Ik wens jullie nog vele mooie muzische momenten en hopelijk tot gauw!
Muzische groetjes,
Chloë
maandag 17 januari 2011
vrijdag 14 januari 2011
Muzostage te Dworp
De muzostage te Dworp zit er weer op! Helemaal uitgeput zijn we terug thuisgekomen met een koffer vol vuile was, maar ook met een 'box' boordevol nieuwe creatieve ideeën!
Een terugblik op de muzodagen te Dworp:
Woensdag:
Vandaag werden we samengevoegd met 2 andere groepjes en met deze groep moesten we 3 workshops uitwerken voor de 36 kinderen die morgen op muzodag zouden komen. Als snel waren we het eens dat we een activiteit zouden uitwerken rond maskers maken, ritme en muziek en dansexpressie. De groepjes splitsen zich op en iedere groep werkte zijn workshop uit.
Ondertussen werden nog de laatste dingen in orde gemaakt voor de voorstelling van de toonmomenten deze avond. Ieder groepje mocht een kwartier langskomen in de zaal 'de put' voor het afstellen van de belichting en het doorgeven van de muziek aan mr. Van Lokeren. Het was een hele klus om de belichting af te stellen, maar dit zorgde toch voor een extra effect en de tijd was het dus zeker waard.
s' Avonds was het dan zover. Ieder groepje was benieuwd naar de toonmomenten van de andere groepjes. En het was zeker en vast de moeite! Ik was blij verrast van de hele mooie en vooral grappige toonmomenten en ik heb er echt van genoten. Het was een leuke avond en nogmaals 'een dikke duim' voor iedereen zijn inzet en enthousiasme!
Donderdag:
Vandaag kwamen de kinderen op bezoek. Sommigen waren zenuwachtig maar dit gevoel had ik niet echt. Het was immers niet de eerste keer dat we een muzodag voor kinderen in elkaar hadden moeten steken.
Vrijdag:
Vandaag was het een uitboldag. In de groep waarin we onze workshops hadden uitgewerkt stelden we onze muzobox voor. Daarna deden we nog een mondelinge reflectie en peer-evaluatie over de module en de groep waarin je had samengewerkt. Tot slot kregen we nog een lekker middagmaal en vervolgens trokken we met z'n allen weer richting Sint-Niklaas.
Daar aangekomen nam ik afscheid, aangezien dit mijn laatste dagen waren met de studenten en ik nu begin aan een lange stageperiode in België én een nog langere in Suriname!
Een terugblik op de muzodagen te Dworp:
Dinsdag:
Bij onze aankomst in Dworp werden we in de danszaal 'verwelkomd' door de film Carmen. 'Laat je muzisch inspireren door de muziek en beweeg zoals je wilt' was de opdracht maar dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Toch vond ik het leuk dat ze voor de opera 'Carmen' hadden gekozen omdat deze muziek me meer aanspreekt dan deze uit de opera 'Semiramide'. Bovendien was het leuk dat het een Spaanse opera was, zodat ook de Spaanse studenten zich aangesproken voelden.
Nadien kregen we de opdracht om een toonmoment voor te bereiden rond de Griekse tragedie die we gekozen hadden. Hiervoor kregen we de rest van de dag tijd en we zouden het de volgende avond moeten voorbrengen in de professionele zaal 'de put'.
Hoewel we deze opdracht verwacht hadden, moesten we ook deze opdracht eerst even laten bezinken vooraleer de eerste ideeën in ons opkwamen. Het heeft een tijdje geduurd vooraleer we een concreet idee hadden dat we konden beginnen uitwerken. Maar dan ging het heel vlot. De toren werd gemaakt en de kostuums op de juiste manier ontworpen. Aan de hand van een powerpoint zorgden we voor het decor en de muziek.
Woensdag:
Vandaag werden we samengevoegd met 2 andere groepjes en met deze groep moesten we 3 workshops uitwerken voor de 36 kinderen die morgen op muzodag zouden komen. Als snel waren we het eens dat we een activiteit zouden uitwerken rond maskers maken, ritme en muziek en dansexpressie. De groepjes splitsen zich op en iedere groep werkte zijn workshop uit.
Ondertussen werden nog de laatste dingen in orde gemaakt voor de voorstelling van de toonmomenten deze avond. Ieder groepje mocht een kwartier langskomen in de zaal 'de put' voor het afstellen van de belichting en het doorgeven van de muziek aan mr. Van Lokeren. Het was een hele klus om de belichting af te stellen, maar dit zorgde toch voor een extra effect en de tijd was het dus zeker waard.
s' Avonds was het dan zover. Ieder groepje was benieuwd naar de toonmomenten van de andere groepjes. En het was zeker en vast de moeite! Ik was blij verrast van de hele mooie en vooral grappige toonmomenten en ik heb er echt van genoten. Het was een leuke avond en nogmaals 'een dikke duim' voor iedereen zijn inzet en enthousiasme!
Donderdag:
Vandaag kwamen de kinderen op bezoek. Sommigen waren zenuwachtig maar dit gevoel had ik niet echt. Het was immers niet de eerste keer dat we een muzodag voor kinderen in elkaar hadden moeten steken.
Heowel de kinderen er waren van 9u30 tot 14u30 vloog de dag zo voorbij. De workshops volgden elkaar snel op en dan was het al tijd voor het middagmaal. Daarna mochten de kinderen zelf een toonmoment in elkaar steken. We kregen hiervoor een klein uurtje de tijd en dit was heel weinig. Maar toch was elke groep er in geslaagd en was ik blij verrast bij het zien van de toonmomenten.
De laatste avond van deze muzostage werd afgesloten met een film en aansluitend een gemaskerd bal in de bar. Gala-kledij, een masker en je persoonlijke uitnodiging waren vereist. We keken in 'de put' naar 'Save the last dance', een prachtige dansfilm over een blank meisje dat in een negerbuurt komt wonen en haar droom om balletdanseres aan Julliard te worden heeft opgegeven.
Vrijdag:
Vandaag was het een uitboldag. In de groep waarin we onze workshops hadden uitgewerkt stelden we onze muzobox voor. Daarna deden we nog een mondelinge reflectie en peer-evaluatie over de module en de groep waarin je had samengewerkt. Tot slot kregen we nog een lekker middagmaal en vervolgens trokken we met z'n allen weer richting Sint-Niklaas.
Daar aangekomen nam ik afscheid, aangezien dit mijn laatste dagen waren met de studenten en ik nu begin aan een lange stageperiode in België én een nog langere in Suriname!
dinsdag 4 januari 2011
Zot van A
Reeds maanden geleden zag ik een trailer van deze film. Ze waren toen nog volop met de opnames bezig, maar ik wist toen al dat ik hem zeker wou zien. Door de vele bekende Vlaamse acteurs én het feit dat hij in het hartje van Antwerpen werd opgenomen was ik al direct verkocht.
Op een avond, nadat de film al enkele weken te zien was in de bioscopen, ben ik onverwacht naar 'Zot van A' gaan kijken. Na een gezellig etentje beslisten we om nog een filmpje mee te pikken.
Met een ijsje en een cola als dessert genoten we van een 2-tal uur pure ontspanning. Het was een echte feelgood-film waarbij je niet moest nadenken: net wat ik nodig had die zaterdagavond om 23u.
De film was niet wat ik ervan verwacht had. Ik wist niet dat het een Sinterklaas- en kerstfilm was en daarvoor heb ik hem een beetje te vroeg op het jaar gezien (het was nog maar begin november), maar toch stoorde het niet. De film deed me denken aan de Britse film 'Love actually' en dat vond ik jammer, hoewel ik dit ook een goede feelgood-film vind.
Maar hij was zeker en vast de moeite waard om naar te gaan kijken in de bioscoop en wanneer hij in de toekomst op de televisie zou worden uitgezonden zal ik hem zeker terug opnieuw bekijken.
Heb je Zot van A nog niet gezien? Bekijk dan de trailer en ga hem nog snel zien in de bioscoop!
Op een avond, nadat de film al enkele weken te zien was in de bioscopen, ben ik onverwacht naar 'Zot van A' gaan kijken. Na een gezellig etentje beslisten we om nog een filmpje mee te pikken.
Met een ijsje en een cola als dessert genoten we van een 2-tal uur pure ontspanning. Het was een echte feelgood-film waarbij je niet moest nadenken: net wat ik nodig had die zaterdagavond om 23u.
De film was niet wat ik ervan verwacht had. Ik wist niet dat het een Sinterklaas- en kerstfilm was en daarvoor heb ik hem een beetje te vroeg op het jaar gezien (het was nog maar begin november), maar toch stoorde het niet. De film deed me denken aan de Britse film 'Love actually' en dat vond ik jammer, hoewel ik dit ook een goede feelgood-film vind.
Maar hij was zeker en vast de moeite waard om naar te gaan kijken in de bioscoop en wanneer hij in de toekomst op de televisie zou worden uitgezonden zal ik hem zeker terug opnieuw bekijken.
Heb je Zot van A nog niet gezien? Bekijk dan de trailer en ga hem nog snel zien in de bioscoop!
Muzart: Een boek zonder verhaal
MuzArt is een musicalvereniging uit Beveren die al meer dan 10 jaar elke kerstvakantie een prachtige familiemusical brengt. Deze wordt opgevoerd door merendeels jongeren vanaf 12 jaar.
Vroeger ging ik hier elk jaar naar kijken omdat er enkele vrienden of klasgenoten meespeelden. Na het middelbaar stoppen de meeste jongeren omdat ze vanaf het volgende jaar moeten studeren in de kerstvakantie. Mijn vrienden doen dus zelf al een paar jaar niet meer mee, maar toch blijft het een traditie om elk jaar opnieuw naar de musical van MuzArt te gaan kijken. Het is knap hoe zoveel jongeren alles geven en vaak een heel ontroerend verhaal brengen.
Het is mooi om te zien hoe professioneler MuzArt is geworden door de jaren heen. Dit jaar hadden zeer veel jongeren een eigen micro en ook het decor en de kostuums waren prachtig. Mooi gezongen liedjes, juist gekozen achtergrondmuziek en de juiste belichting maakten het stuk helemaal af.
Ik had dit jaar mijn neefje meegenomen naar 'Het boek zonder verhaal' en ik vond het heel fijn om te zien hoe hard hij hiervan heeft genoten. Mijn neefje zit in het 6e leerjaar en heeft dus dezelfde leeftijd als de jongste kinderen die meespelen in de musical. Ik wist niet goed of hij het stuk goed zou vinden aangezien het dit jaar heel romantisch was. Maar bij het buitenkomen vroeg hij zelf om volgend jaar terug te komen en dat vond ik super!
Meer weten over MuzArt? Neem dan een kijkje op http://www.muzart.be/ .
Vroeger ging ik hier elk jaar naar kijken omdat er enkele vrienden of klasgenoten meespeelden. Na het middelbaar stoppen de meeste jongeren omdat ze vanaf het volgende jaar moeten studeren in de kerstvakantie. Mijn vrienden doen dus zelf al een paar jaar niet meer mee, maar toch blijft het een traditie om elk jaar opnieuw naar de musical van MuzArt te gaan kijken. Het is knap hoe zoveel jongeren alles geven en vaak een heel ontroerend verhaal brengen.
Dit jaar ging het stuk over een leeg boek dat gevonden werd in de bibliotheek van een hedendaagse school. Het was een bevloekt boek en wanneer het geopend werd, ging er een geheime kast open. Een van de leerlingen ging een kijkje nemen in de kast en werd 100 jaar teruggeflitst in de tijd. Zo kwam hij in de bibliotheek terecht van diezelfde school, maar dan 100 jaar geleden. De school was toen nog een kostschool met een hele strenge directrice, waar de meisjes verplicht waren een uniform te dragen. De jongen word verliefd op een van de meisjes en samen ontdekken ze het geheim van het bevloekte boek. Ze slagen er in de vloek te doorbreken en uiteindelijk kan de jongen weer terug naar zijn eigen tijd.
Ik had dit jaar mijn neefje meegenomen naar 'Het boek zonder verhaal' en ik vond het heel fijn om te zien hoe hard hij hiervan heeft genoten. Mijn neefje zit in het 6e leerjaar en heeft dus dezelfde leeftijd als de jongste kinderen die meespelen in de musical. Ik wist niet goed of hij het stuk goed zou vinden aangezien het dit jaar heel romantisch was. Maar bij het buitenkomen vroeg hij zelf om volgend jaar terug te komen en dat vond ik super!
Meer weten over MuzArt? Neem dan een kijkje op http://www.muzart.be/ .
Concert Clouseau - De laatste ronde @ sportpaleis
Terwijl we een hele tijd geleden aan het bespreken waren wanneer we naar Milc Inc. zouden gaan kijken in het sportpaleis, beslisten we tegelijkertijd dat we nog eens naar Clouseau wilden gaan kijken. Het was de laatste keer voor enige tijd en dat konden we toch niet missen?
Ik was reeds 2 keer naar Clouseau gaan kijken in het sportpaleis, maar dit was al enkele jaren geleden.
Nu was het weer zover: de avond brak aan en op een overdrukke tram gingen we richting sportpaleis. Ik had er zin in! Clouseau, das pure ontspanning: luidkeels meezingen en volop genieten van de sfeer.
En zo was het ook. Vanaf de eerste seconde was de toon gezet en zat de sfeer er goed in! We hadden voor staanplaatsen gekozen omdat we toch niet op onze stoel zouden kunnen blijven zitten en bovendien ervaar je de sfeer des te meer wanneer je te midden van het publiek staat. Toch hadden we hiervan even spijt tijdens het tweede deel van het concert. Clouseau had er dit jaar voor gekozen om tijdens het tweede deel te zingen op een bewegend podium tussen het publiek. Dit zag er waarschijnlijk heel knap en spectaculair uit voor de mensen in de zaal die zitplaatsen hadden, maar voor ons was dit minder leuk. We werden naar achteren geduwd (lees: geplet) door een haag van security-mensen omdat het podium recht op ons afkwam. De mensen achter ons hadden dit echter niet zo goed begrepen en bleven weerstand beiden waardoor wij heel even tot moes geplet werden. Dit was jammer want zo misten we net het lied waarbij Koen het dichtse bij ons stond om te zingen. Gelukkig was de eerste podiumverschuiving de ergste en verliepen de overige verschuivingen net iets vlotter.
In plaats van 'bis'-nummers had Clouseau dit jaar gekozen voor een derde deel. En niet zomaar een derde deel! Mét Bart Peeters én Jan Leyers én Natalia: ambiance verzekerd!
Het dak vloog er bijna af en ook mijn stem begon hier enige tekenen van heesheid te vertonen. Maar dit was het zeker waard!
Het was een ontzettend leuke en gezellige avond met de meiden en ik heb er enorm van genoten!
Danku Clouseau (en band en Bart Peeters en Jan Leyers en Natalia) !
Wilt u Koen van het podium zien vallen? Bekijk dan volgend filmpje!
Ik was reeds 2 keer naar Clouseau gaan kijken in het sportpaleis, maar dit was al enkele jaren geleden.
Nu was het weer zover: de avond brak aan en op een overdrukke tram gingen we richting sportpaleis. Ik had er zin in! Clouseau, das pure ontspanning: luidkeels meezingen en volop genieten van de sfeer.
En zo was het ook. Vanaf de eerste seconde was de toon gezet en zat de sfeer er goed in! We hadden voor staanplaatsen gekozen omdat we toch niet op onze stoel zouden kunnen blijven zitten en bovendien ervaar je de sfeer des te meer wanneer je te midden van het publiek staat. Toch hadden we hiervan even spijt tijdens het tweede deel van het concert. Clouseau had er dit jaar voor gekozen om tijdens het tweede deel te zingen op een bewegend podium tussen het publiek. Dit zag er waarschijnlijk heel knap en spectaculair uit voor de mensen in de zaal die zitplaatsen hadden, maar voor ons was dit minder leuk. We werden naar achteren geduwd (lees: geplet) door een haag van security-mensen omdat het podium recht op ons afkwam. De mensen achter ons hadden dit echter niet zo goed begrepen en bleven weerstand beiden waardoor wij heel even tot moes geplet werden. Dit was jammer want zo misten we net het lied waarbij Koen het dichtse bij ons stond om te zingen. Gelukkig was de eerste podiumverschuiving de ergste en verliepen de overige verschuivingen net iets vlotter.
In plaats van 'bis'-nummers had Clouseau dit jaar gekozen voor een derde deel. En niet zomaar een derde deel! Mét Bart Peeters én Jan Leyers én Natalia: ambiance verzekerd!
Het dak vloog er bijna af en ook mijn stem begon hier enige tekenen van heesheid te vertonen. Maar dit was het zeker waard!
Het was een ontzettend leuke en gezellige avond met de meiden en ik heb er enorm van genoten!
Danku Clouseau (en band en Bart Peeters en Jan Leyers en Natalia) !
Wilt u Koen van het podium zien vallen? Bekijk dan volgend filmpje!
Muzische workshops: dag 2
maskers maken
We begonnen deze dag in het beeldlokaal. Ik vond het fijn om hier nog eens te zijn, want dit was van vorig schooljaar geleden. We hadden een foto van onszelf moeten meebrengen en deze moesten we (deels) overtekenen op een stuk karton. Vervolgens mochten we een persoonlijk masker maken. Zoals meestal kregen we veel vrijheid en mochten we onze fantasie de vrije loop laten gaan.
Ik heb gekozen voor een masker uit te tijd van Lodewijk XIVe omdat ik de kapsels in die tijd heel bombastische en knap vind.
Dit makser zullen we in Dworp op het gemaskerd bal dragen bij het binnenkomen.
Ik had verwacht dat we tijdens deze workshop zelf stukjes toneel zouden spelen, maar dit was niet zo. We kregen een liedje van Deus en daarop moesten we theatrale bewegingen in verband met de opera van Antwerpen maken. Uiteindelijk had aan het einde van de dag elke groep een eigen liedje met een toonmoment. Dit kunnen we in Dworp misschien gebruiken.
vertellen op muziek
Hoewel ikzelf veel waarde hecht aan het vertellen aan kinderen, kon ik jammer genoeg niet aanwezig zijn bij deze sessie.
Rillend van de koorts ben ik dan maar in mijn bed gekropen en heb ik in een hele diepe slaap gedroomd over hoe ik het verhaal van Semiramide vertelde op de mooie klanken van de bijhorende muziek.. aan mijn oma.
We begonnen deze dag in het beeldlokaal. Ik vond het fijn om hier nog eens te zijn, want dit was van vorig schooljaar geleden. We hadden een foto van onszelf moeten meebrengen en deze moesten we (deels) overtekenen op een stuk karton. Vervolgens mochten we een persoonlijk masker maken. Zoals meestal kregen we veel vrijheid en mochten we onze fantasie de vrije loop laten gaan.
Ik heb gekozen voor een masker uit te tijd van Lodewijk XIVe omdat ik de kapsels in die tijd heel bombastische en knap vind.
Dit makser zullen we in Dworp op het gemaskerd bal dragen bij het binnenkomen.
theatraal acterenIk had verwacht dat we tijdens deze workshop zelf stukjes toneel zouden spelen, maar dit was niet zo. We kregen een liedje van Deus en daarop moesten we theatrale bewegingen in verband met de opera van Antwerpen maken. Uiteindelijk had aan het einde van de dag elke groep een eigen liedje met een toonmoment. Dit kunnen we in Dworp misschien gebruiken.
vertellen op muziek
Hoewel ikzelf veel waarde hecht aan het vertellen aan kinderen, kon ik jammer genoeg niet aanwezig zijn bij deze sessie.
Rillend van de koorts ben ik dan maar in mijn bed gekropen en heb ik in een hele diepe slaap gedroomd over hoe ik het verhaal van Semiramide vertelde op de mooie klanken van de bijhorende muziek.. aan mijn oma.
Vlaamse opera: Semiramide
Eerder deze week kregen we reeds een rondleiding in de opera en achter de schermen. Vandaag mochten we echt naar een opera komen kijken: de pré-generale van de opera 'Semiramide'.
Chique gekleed werden we verwacht in het operagebouw. Het was leuk dat iedereen er op z'n beste uitzag.
We mochten plaatsnemen op het tweede balkon. Hoewel het vrij hoog was als je naar beneden keek, was het goed dat je het orkest kon zien en dat je niet omhoog hoefde te kijken voor de ondertiteling. Ik had reeds enkele opera's gezien op video in het middelbaar, dus ik wist wat me te wachten stond. Toch vond ik het een zwaar stuk en het was soms moeilijk om te volgen. Het was knap dat ze gedurende de hele opera slechts weinig decorstukken hebben gebruikt maar dat dit absoluut niet stoorde. Het decor was abstract en een snuifje modern, net zoals de kostuums. Dit vond ik een beetje jammer. Ik hou van het authentieke en dus ook van de typische kostuums uit de oudheid. Het stuk duurde voor mij iets te lang. Omdat ik het moeilijk en zwaar vond, eiste het van mij veel concentratie en dat werd vermoeiend naar het einde toe.
Maar ik vond het wel een fijne en vooral muzische belevenis!
Chique gekleed werden we verwacht in het operagebouw. Het was leuk dat iedereen er op z'n beste uitzag.
We mochten plaatsnemen op het tweede balkon. Hoewel het vrij hoog was als je naar beneden keek, was het goed dat je het orkest kon zien en dat je niet omhoog hoefde te kijken voor de ondertiteling. Ik had reeds enkele opera's gezien op video in het middelbaar, dus ik wist wat me te wachten stond. Toch vond ik het een zwaar stuk en het was soms moeilijk om te volgen. Het was knap dat ze gedurende de hele opera slechts weinig decorstukken hebben gebruikt maar dat dit absoluut niet stoorde. Het decor was abstract en een snuifje modern, net zoals de kostuums. Dit vond ik een beetje jammer. Ik hou van het authentieke en dus ook van de typische kostuums uit de oudheid. Het stuk duurde voor mij iets te lang. Omdat ik het moeilijk en zwaar vond, eiste het van mij veel concentratie en dat werd vermoeiend naar het einde toe.
Maar ik vond het wel een fijne en vooral muzische belevenis!
Hieronder een korte samenvatting van het stuk:
We worden meegevoerd naar het oude Babylon waar koningin Semiramide in gewetensnood verkeert door de moord op haar echtgenoot koning Nino en het verlies van haar zoon Ninia. Reeds jarenlang ontzegt ze prins Assur, brein achter het moordcomplot, het beloofde huwelijk en daarmee ook de koningstroon. Haar liefde voor de jonge generaal Arsace drijft Semiramide tot nieuwe acties. Op de inwijding van de nieuwe tempel van Baäl wil ze haar bruiloft met Arsace bekend maken en daarmee Assurs aanspraak op de troon dwarsbomen. Maar de stem van Nino en de hogepriester Oronte verijdelen het plan van Semiramide; ze brengen de kloof aan het licht tussen liefde, intrige, politiek en geloof. Aan het eind moet Semiramide erkennen dat Arsace haar vermiste zoon Ninia is, teruggekeerd naar huis als wreker. Ondanks inzicht en berouw neemt de tragedie van de Babylonische Oedipus haar catrastofale wending in een melodramatische confrontatie bij het graf van de vermoorde Nino.
Abonneren op:
Posts (Atom)